مثل آشوبی که یک توفان به دریا می‌دهد           درد، گاهی شکـل زیبایی به دنیا می‌دهد

ابـرهـا را می‌بـرد تـا سـیـنـۀ دریـا ولـی           حسرت یک قطره باران را به صحرا می‌دهد

عشق با هـفـتاد خوانـش امتحانت می‌کند           سنگ هم باشی خودش را در دلت جا می‌دهد

یک نفر مثل تو عهدش را به آخر می‌برد           یک نـفـر در ابـتـدای ماجـرا وا می‌دهـد

از همان اول تو، تنها مرد میدان بوده‌ای!           عشق کاری دست «آدم‌های تنها» می‌دهد

مادرت از غـربت این روزها کم می‌کند           یک پسر مثل تو را وقتی به زهرا می‌دهد

می‌روی و اسب ها از دلهره رم می‌کنند           دشت امشب یک نفس بوی خدا را می‌دهد

آن خـدایی که زمـانی تـشـنگی را آفـرید           غیرت و مردانگی را هم به سقا می‌دهد!